Υπάρχω μέσα στις σιωπές
Είμαι εκεί κι ας μην το θες
Γίνομαι μια πικρή γουλιά απ’ τον καφέ σου
Υπάρχω μέσα στις στιγμές
Δίπλα σου όταν μόνος κλαις
Κι όσο με διώχνεις είμαι εκεί
Θυμάσαι, σου το είχα πει
Για όσο ζω θα ‘μαι κοντά σου
Ξέρω στον πόνο μου γελάς
Ποτέ δεν πίστεψες σ’ εμάς
Κι έπεσες μόνος με στην ίδια την πυρά σου
Υπάρχω μέσα στις σκιές
Έρχομαι σαν να ήμουν χθες
Γίνομαι μια γλυκιά ανάμνηση δικιά σου
Υπάρχω μέσα στις φωνές
Που να ακούσεις πια δε θες
Γίνομαι ένας απ’ τους στίχους στα γραπτά σου
